.svg){kind=small}
Vandaag bespreken we hoe recente opvallende militaire benoemingen in Oekraïne en Rusland scherpe contrasten in leiderschapskeuzes benadrukken en wat de mogelijke implicaties hiervan zijn voor de toekomst van de oorlog.
Op 29 november benoemde de Oekraïense president Volodymyr Zelensky generaal-majoor Mykhailo Drapaty tot de nieuwe commandant van de Oekraïense landstrijdkrachten, samen met kolonel Oleh Apostol als plaatsvervangend opperbevelhebber. Ondertussen herbenoemde de Russische president Vladimir Poetin kolonel-generaal Rustam Moeradov, die eerder was ontslagen wegens catastrofale mislukkingen, als eerste plaatsvervangend commandant van de Russische landstrijdkrachten. Deze uiteenlopende keuzes onderstrepen de verschillende prioriteiten en uitdagingen waarmee de twee landen worden geconfronteerd.
De keuze voor Mykhailo Drapaty laat zien dat Oekraïne blijft inzetten op meritocratie en operationele effectiviteit. Drapaty’s staat van dienst spreekt boekdelen: hij stabiliseerde kritieke fronten in de regio’s Charkov en Loehansk en stopte Russische opmarsen in de buurt van Liptsi en Vovchansk. Zelfs onder politiek complexe en militair zware omstandigheden wist hij orde te handhaven en resultaten te boeken. Zijn leiderschap tijdens zijn periode bij de operationeel-tactische groepen Charkov en Loehansk leverde hem brede lof op. Feedback van soldaten benadrukt verder Drapaty’s praktische aanpak. Drapaty is vooral bekend vanwege zijn deelname aan de vroege stadia van de oorlog in 2014, toen hij betrokken was bij een van de meest beroemde operaties van het Oekraïense leger: de herovering van Marioepol op vijandelijke troepen.
Een video toont een gepantserd personeelsvoertuig met Drapaty aan boord dat een barricade ramt, opgezet door pro-Russische separatisten op een van de hoofdwegen naar de stad. Zijn acties hebben hem een sterke reputatie opgeleverd onder Oekraïense soldaten. Een van hen prijst zijn bekendheid met de frontlinieomstandigheden en zijn gelijke behandeling van troepen, kwaliteiten die respect en vertrouwen binnen de gelederen bevorderen.
Een stafchef van de 12e Azov-brigade sprak zijn goedkeuring uit over de benoemingen, maar betreurde dat dergelijke beslissingen pas na aanzienlijke tegenslagen werden genomen. Desalniettemin is de lof voor de professionaliteit en bekwaamheid van Drapaty en Apostol overweldigend. Velen beschouwen hen als essentieel voor de broodnodige hervormingen en succes op het slagveld.
Oleh Apostol, een andere gevierde figuur, brengt zijn leiderschapservaring mee van de 95e luchtmobiele brigade, een eenheid die uitstekend presteerde in risicovolle operaties, waaronder het tegenhouden van Russische opmarsen in Toretsk en het uitvoeren van offensieven in Koersk. Deze benoemingen weerspiegelen een inzet voor adaptief, resultaatgericht leiderschap en onderstrepen het doel van het Oekraïense leger om het momentum op het slagveld vast te houden.
Daarentegen wijst de herbenoeming van kolonel-generaal Rustam Moeradov in een hoge leiderschapsfunctie bij de Russische landstrijdkrachten op een prioriteit voor loyaliteit boven bekwaamheid. Moeradov’s ambtstermijn als commandant van het oostelijk militair district en de oostelijke groep strijdkrachten werd gekenmerkt door herhaalde mislukkingen.
Zijn leiderschap tijdens het rampzalige offensief bij Voehledar begin 2023 leidde tot verbijsterende verliezen aan personeel en materieel, waardoor hele brigades werden gedecimeerd in zinloze frontale aanvallen. Deze rampzalige gebeurtenissen oogstten brede kritiek van Russische militaire bloggers en analisten, die hun bezwaren opnieuw hebben geuit na Moeradov’s herbenoeming.
De beslissing om Moeradov opnieuw te benoemen, benadrukt systemische problemen binnen het Russische militaire commando. In plaats van leiders te selecteren op basis van hun prestaties op het slagveld, lijkt het Kremlin de voorkeur te geven aan degenen die onvoorwaardelijke loyaliteit aan Moskou tonen. Hoewel deze aanpak ervoor kan zorgen dat politieke richtlijnen worden nageleefd, ondermijnt het de operationele effectiviteit van Rusland, zoals blijkt uit herhaalde tactische mislukkingen.
Oekraïense soldaten hebben positief gereageerd op Drapaty’s benoeming en spreken vertrouwen uit in zijn vermogen om te leiden en noodzakelijke veranderingen door te voeren. Zijn reputatie van bekwaamheid, eerlijkheid en strategisch inzicht resoneert bij troepen die zijn leiderschap uit de eerste hand hebben ervaren. Deze morele boost is cruciaal voor een leger dat verwikkeld is in langdurige en risicovolle operaties.
Daarentegen is de reactie op Moeradov’s herbenoeming binnen de Russische gelederen en de bredere militaire gemeenschap diep sceptisch. Russische militaire bloggers hebben de beslissing openlijk bekritiseerd en zien deze als een teken van het onvermogen van het ministerie van Defensie om falende leiders ter verantwoording te roepen. Deze frustratie verergert bestaande problemen van lage moraal onder Russische troepen, die al worstelen met onvoldoende voorraden, barre omstandigheden en onduidelijke doelstellingen.
De contrasterende benoemingen onthullen veel over de strategische culturen van Oekraïne en Rusland. Oekraïne’s focus op capabele, beproefde leiders suggereert een leger dat vastbesloten is zijn tegenoffensiefmomentum te behouden en zich aan te passen aan veranderende slagveldomstandigheden. Drapaty’s benoeming signaleert een bereidheid om hervormingen door te voeren en operationele strategieën te verfijnen, wat Oekraïne positioneert voor aanhoudend succes.
Aan de andere kant wijst Rusland’s beslissing om Moeradov opnieuw te benoemen op een rigide en gesloten commandostructuur, meer gericht op politieke loyaliteit dan op operationele resultaten. Deze beslissing zal waarschijnlijk de cyclus van ineffectieve tactieken voortzetten, zoals de kostbare frontale aanvallen die veel van Rusland’s campagne hebben gekenmerkt. Zonder een verschuiving naar op verdienste gebaseerd leiderschap riskeert het Russische leger verdere stagnatie en uitputting.
.jpg)
Opmerkingen