Het gebruik van tactieken met kleine infanterie-eenheden, gepopulariseerd door de Wagner-groep tijdens de slag om Bachmoet, blijft een centraal kenmerk van Russische aanvallen, zoals blijkt uit recente operaties bij Pokrovsk. Deze tactieken, waarbij golven van slecht getrainde en vervangbare infanteristen onder immense psychologische en fysieke druk stapsgewijs oprukken, zijn gericht op het uitputten van de Oekraïense verdediging en het benutten van zwakke plekken. Hoewel deze methoden beperkte territoriale winst opleveren, gaan ze gepaard met enorme menselijke verliezen en zijn ze sterk afhankelijk van de vervangbare mankracht van Rusland.

Om deze strategie tegen te gaan, hebben Oekraïense verdedigers een uitgebreide aanpak ontwikkeld die versterkte posities, overlappende vuurlijnen en geavanceerde dronesurveillance combineert om opeenvolgende aanvallen te verstoren en af te slaan. De voortdurende verfijning van deze tegenmaatregelen voorkomt niet alleen Russische doorbraken, maar ondermijnt ook hun vermogen om slijtageslagen vol te houden, waarmee het cruciale belang van precisie, coördinatie en veerkracht in moderne defensieve oorlogsvoering wordt onderstreept.

‍

‍